Αυτή την Κυριακή είμαστε πίσω. Πηγαίνουμε στους πρόποδες των νταμαρίων του ψυχικού. Και προβάλουμε τα δύο από τα τέσσερα πιο αγαπημένα μου ελληνικά ντοκιμαντέρ του 2024. Ο λόγος για το Πρωτόγαλα του Παναγιώτη Παπαφράγκου. Μα καλά πως μπορεί μια ταινία με κατσικάκια, πολύ λίγους ανθρώπους και λίγες ιστορίες να έχει μια τέτοια επίδραση στη θέαση; ! Ασφαλώς και μπορεί! Γιατί αυτός είναι ο αληθινός κινηματογράφος. Ένας κινηματογράφος όχι των πεποιθήσεων και των συμβόλων. Ένας κινηματοογράφος παρατήρησης, αλλά και του αυθόρμητου παιχνιδιού που προκαλεί η ίδια η παρατήρηση στον παρατηρητή. Το παιχνίδι, δηλαδή τη διάθεση του να συμμετέχει στον χώρο και τον χρόνο που καθετί που κινηματογραφείται ζει. Κομμάτια χωροχρόνου λοιπόν από τα Μέγαρα για αυτή την ταινία, μπλεγμένα με ότι ηδονίζει την κινηματογραφική μηχανή - δηλαδή τις διαβαθμίσεις και τις εναλλαγές του φωτός.
Στη δεύτερη ταινία θα δούμε το είμαι έξω της Νίνας Αλεξανδράκη και του Λευτέρη Παναγιώτου. Μια ταινία που δίνει όλο τον χώρο στον ήρωα της, τον Τζαμάλ. Ενός μετανάστη, που όπως οι περισσότεροι μετανάστες, είναι αναγκασμένος να ζει σαν φάντασμα, σαν έπιπλο, σαν ανύπαρκτος μέχρις ότου αναγνωριστεί (ή όχι) η ύπαρξη του από τους θεσμούς του κράτους υποδοχής. Μια ταινία που τραυματίζεται και τραυματίζει βλέποντας όλες τις παράλογες συμμετρίες - συμμαχίες, τις εμφολευμένες γεωγραφίες, και τα μαρτύρια ταπείνωσης που επιβάλλουν οι πολιτικές των κρατών δικαίου στο εντός εκτός και επί τα αυτά των κρατικών συνόρων.
Και οι δύο ταινίες, αν δεν κάνω κάποιο λάθος, είναι οι πρώτες μεγαλομεσαίες ταινίες στη φιλμογραφία των δημιουργών. Θα έχουμε τη χαρά να είναι μαζί μας στα νταμάρια το ψυχικού. Η προβολή θα στηθεί στους πρόποδες των νταμαριών, τα νταμάρια προσφέρονται για βόλτα καθώς στο ανάντι τους υπάρχει εξαιρετική θέα, η πλέον εκτεταμένη λοφοσειρά του λεκανοπεδίου Αθηνών, αλλά και λίγα από τα τελευταία ζώντα κατσικάκια του λεκανοπεδίου. Ελάτε από νωρίς αν θέλετε να βολτάρετε.
Πρόγραμμα
21.15 Πρωτόγαλα του Παναγιώτη Παπαφράσκου, 46'
22.30 είμαι έξω του Λευτέρη Παναγιώτου και της Νίνας Αλεξανδράσκη, 49'
ΠΟΥ / ΠΟΤΕ / ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Κυριακή, 6 Ιουλίου
21.15, Νταμάρια Ψυχικού
Ακριβής τοποθεσία προβολής εδώ
2 χιλιόμετρα από το Μετρό Πανόρμου,
Λεωφορεία που εξυπηρετούν την περιοχή 653, 651
Ενώ η στάση Αγιά Βαρβάρα στην Κηφισία απ' όπου περνάνε τα 550, 602, 610, Α7, Ε14, 10, 18, 19 απέχει 1200 μέτρα απ' το σημείο προβολής μας.
Είσοδος Ελεύθερη
Στον χώρο έχουμε περιορισμένο αλκοόλ και νερό.
Επίσης έχουμε περίπου 30-40 μαξιλάρια, καρέκλες, σκαμπό, στρώματα.
Μεριμνήστε για ότι χρειάζεστε.
(2024, Ελλάδα, 46')
Τα πρόβατα ήταν σαν άνθρωποι
έκλαιγαν, γλένταγαν, γελούσαν.
Αυτά που τα λέγανε ορφανά
μας ακολουθούσαν παντού,
έψαχναν τις μάνες τους.
Κι όταν ήρθε το Πάσχα
και σφάξανε κανένα,
κλαίγαμε κι εμείς.
Μετά γεννιόντουσαν ξανά
κι έτσι σιγά – σιγά, γινόταν το κοπάδι.
Οι εποχές περνάνε,
τα ζώα γεννιούνται και πεθαίνουν,
η ταινία καταγράφει τον κύκλο της ζωής:
γέννηση-θάνατος-αναγέννηση.
.png)
(2024, Ελλάδα. 49')
Περιορισμένος σε ένα μικρό δωμάτιο στον όγδοο όροφο ενός μισοεγκαταλελειμμένου κτιρίου, ο Τζαμάλ αναζητά τις λέξεις που θα λύσουν τον λαβύρινθο της ζωής και της ύπαρξης. Οι φωνές των Βορειοαφρικανών φίλων του, φυλακισμένων σε κέντρα κράτησης, έρχονται από τα βουνά γύρω από τη μητρόπολη της Αθήνας.
___________________________________________________________
This Sunday we are back. We're going to the foothills of the Psychiko quarries. And we will be showing two of my four favorite Greek documentaries of 2024. The first is First Milk by Panagiotis Papafragkos. Honestly, how can a film with some goats, very few people, and just a few stories have such an impact on viewers? Of course, it can! Because this is real cinema. A cinema not of beliefs and symbols. A cinema of observation, but also of the spontaneous play that observation itself causes in the observer. The play, meaning the willingness to participate in the space and time in which everything filmed exists. So, pieces of spacetime from Megara for this film, intertwined with what delights the camera — that is, the gradations and variations of light.
In the second film, we will see I’m Outside by Nina Alexandraki and Lefteris Panagiotou. A film that gives full space to its protagonist, Jamal. A migrant, who, like most migrants, is forced to live like a ghost, like a piece of furniture, like someone nonexistent until (or unless) their existence is recognized (or not) by the institutions of the host state. A film that wounds and hurts seeing all the illogical symmetries — alliances, embedded geographies, and the humiliating suffering imposed by the politics of the rule of law on the inside, outside, and over the country borders.
And both films, if I’m not mistaken, are the creators' first feature-length films. We will have the pleasure of having them with us in the Psychiko quarries. The screening will be set up at the foothills of the quarries; the quarries are perfect for a walk as they offer an excellent view of the surrounding area, the most extensive hillside range of the Athens basin, and also some of the last living goats in the area. Come early if you want to stroll around.
Schedule
21:15 First Milk by Panagiotis Papafragkos, 46'
22:30 I’m Outside by Lefteris Panagiotou and Nina Alexandraki, 49'
WHERE / WHEN
Sunday, July 6
9:15 PM, Psychiko Quarries
Exact location of screening here
2km from Metro Panormou
The area is serviced by bus 653, 651
Also 550, 602, 610, Α7, Ε14, 10, 18, 19leaves you at stop Saint Barbara, that is locates 1200 meters from the screening spot.
Free entrance
We have limited alcohol and water available on site.
We also have about 30-40 cushions, chairs, stools, and mats.
Please take care of your needs.
(2024, Greece, 46')
The hands of men were like animals,
they were so hungry and self-contained.
I stood and look at them for long and long.
And sheep were like people,
they were crying, dancing, laughing.
At the foot of Mount "Father",
the so called orphans followed us everywhere,
they were looking for their mothers.
And when Easter came
and some were slaughtered
we were crying too.
Then they were born again
and so little by little,
the herd was formed.
Seasons pass,
animals are born and die,
"FIrst Milk" captures the cycle of life:
birth-death-rebirth.
(2024, Greece, 49')
Confined in a small room on the eighth floor of a half-abandoned building, Jamal searches for the words that would solve the labyrinth of life and existence.
The voices of his North African friends, imprisoned in detention centres, come from the mountains around the metropolis of Athens.
