UPDATE ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΠΑΜΕ ΜΙΚΡΟΛΙΜΑΝΟ
Αυτή
την Κυριακή (25/5) πάμε στο Μικρολίμανο. Σε ένα προφυλαγμένο απ' τη
βροχή ημιτελειωμένο mall. Με υπέροχη θέα. Πολύ κοντά στον σταθμό Νέο
Φάληρο.
Συγκεκριμένα θα δούμε το I'm a Heroine of the Peripheral της Muriel Montini. Η Muriel Montini, είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες auteur σκηνοθέτιδες του σύγχρονου σινεμά, κι αυτή είναι ίσως η πιο αυτοβιογραφική της ταινία. Κάθε πλούσια αυτοβιογραφία είναι τόσο πλούσια που δεν τοποθετεί ποτέ τον εαυτό ακριβώς στο κέντρο. Έτσι κι εδώ. Το I 'm a Heroine of the Peripheral, είναι μια ταινία που εμπεριέχει πολλές αναμνήσεις της σκηνοθέτιδας, υπό την επίδραση όσων αλλοιώνει ο χρόνος. Πολλές ιστορίες, πολλά θραύσματα που συμπλεγμένα στο εδώ και το τώρα του μοντάζ, είναι η αρχή για μια αυτομυθοπλασία. Θα έχουμε τη χαρά μάλιστα να έχουμε μαζί μας τη Muriel για να πας παρουσιάσει την ταινία της. Αποκαθιστώντας και μια χρόνια επιθυμία, αφού το 2018 όταν είχαμε κάνει ένα αφιέρωμα στις μικρού μήκους της, δεν είχαμε καταφέρει να την έχουμε μαζί μας.
Πριν όμως από αυτό, θα δούμε ένα επίσης πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα με μικρού μήκους ταινίες. Στο οποίο συναντάμε το Πάλι Εδώ της Χριστιάνας Χειραναγνωστάκη. Μια εξαιρετική τοπογραφία μιας πολύ αγαπημένης περιοχής, του Βουρκαρίου. Θα δούμε επίσης το To survive, we must to believe του Christophe Bisson. Ένα αυθόρμητο ταινιάκι, όπως λέει ο ίδιος, με απίστευτες κινηματογραφικές υφές και μια απλότητα που μετατρέπεται σε δύναμη εμψύχωσης. Ενώ ακόμα, θα δούμε το επίσης πολύ προσωπικό Τίποτα της Αιμιλίας Μηλού. Λέγεται ότι τα γράμματα που δεν στέλνουμε σ' αυτούς που αγαπάμε, απορροφώνται, έπειτα αναδύονται ως εικόνες κι έπειτα οι λέξεις ακολουθούν.
Θα έχουμε τη χαρά να έχουμε μαζί μας τις σκηνοθέτιδες.
Πρόγραμμα
Μέρος πρώτο 20.30
Πάλι Εδώ από Χριστιάνα Χειραναγνωστάκη, 30'
To survive we must to believe από Christophe Bisson, 5'
Τίποτα από Αιμιλία Μηλού, 8'
Μέρος δεύτερο 21.45
I'm a Heroine of the Peripheral από Muriel Montini, 85'
Πότε
25/5, στις 20.30
Που
Στο Μικρολίμανο, Ακριβές σημείο ΕΙσόδου
Εδώ
Είσοδος Ελεύθερη
(2023, Ελλάδα, 30')
Η ταινία ‘Πάλι Εδώ’ είναι ένα πορτρέτο του υγροβιότοπου Βουρκάρι Μεγάρων. Το Βουρκάρι είναι ένας σημαντικός υγροβιότοπος με καταγεγραμμένα πάνω από 130 είδη πουλιών και άλλα είδη στην καρδιά μιας βιομηχανικής περιοχής. Καθημερινές στιγμές ανθρώπων που μένουν ή δραστηριοποιούνται σε αυτό τον τόπο συνθέτουν την εικόνα του υγροβιότοπου. Τι είναι αυτό που οδηγεί κάποιον να φτάσει σε έναν τόπο, να μείνει ή να επιστρέφει;
(2025, Γαλλία, 5')
Βιντεοσκόπησα το κουκλόσπιτο με κάμερα Super 8. Ίσως ήταν ένας τρόπος να έρθω σε επαφή με αυτόν τον παράξενο κόσμο. Μια προσπάθεια να ακούσω. Μια σιωπηλή αρχαιολογία. Δεν ξέρω.
Τα μικροσκοπικά αντικείμενα μετέφεραν, με τον τρόπο τους, παγωμένες επιδράσεις, ανασταλμένες χειρονομίες, ξεχασμένες προθέσεις.
Ένα θέατρο χωρίς λόγια, το οποίο όμως κατοικείται.
(Ελλάδα, 8')
Το «Τίποτα» είναι ο αντίλαλος μίας ερωτικής αστοχίας.
Γυρισμένο εξ’ ολοκλήρου με ψηφιακό ζουμ, αλλοιώνει την
εικόνα για να βρει διαφυγή.
(2021, Γαλλία, 85')
«Μόνο ο κινηματογράφος επιτρέπει στον Ορφέα να γυρίσει πίσω χωρίς να σκοτώσει την Ευρυδίκη».
This Sunday (25/5) we are going to Mikrolimano. In a rain sheltered unfinished mall. With a great view.
In particular, we will see Muriel Montini's I'm a Heroine of the Peripheral. Muriel Montini, is one of the most interesting auteur directors in contemporary cinema, and this is perhaps her most autobiographical film. Any rich autobiography is so rich that it never places the self exactly at the center. So too here. I'm a Heroine of the Peripheral, is a film that contains many of the director's memories, under the influence of what time has altered. Many stories, many fragments intertwined in the here and now of editing, are the beginning of a self-fiction. We will even have the pleasure of having Muriel with us to go present her film. We are also fulfilling a long-standing wish, since in 2018 when we did a tribute to her short films, we hadn't been able to have her with us.
But before that, we will see a program of shorts that is also very interesting. In which we meet Christiana Hiranagnostaki's Pali Edo. An excellent topography of a very beloved region, Vourkari. We will also see To survive, we must to believe by Christophe Bisson. A spontaneous little film, as he says, with incredible cinematic textures and a simplicity that turns into a power of animation. While still, we'll see Aimilia Milou's also very personal Tipota. It is said that the letters we don't send to those we love are absorbed, then emerge as images and then the words follow.
We will have the pleasure of having some of the directors of this program with us.
Program
First Part 20.30
Pali Edo by Christiana Chiranagnostaki, 30'
To survive we must to believe by Christophe Bisson, 5'
Tipota by Aimilia Milou, 8'
Second part 21.45
I'm a Heroine of the Peripheral by Muriel Montini, 85'
When
25/5, at 20.30
Where
On Mikrolimano. Exact spot of entrance
here
Free entrance
(2023, Greece, 30')
The film ‘Pali Edo’ is a portrait of the wetland of Vourkari Megara. Vourkari is an important wetland with over 130 species of birds and other species recorded in the heart of an industrial area. Everyday moments of people living or working in this place make up the image of the wetland. What is it that drives someone to arrive at a place, to stay or to return?
(2025, France, 5')
I filmed the doll's house with a Super 8 camera. Perhaps it was a way of establishing contact with this strange universe. An attempt to listen. A silent archaeology. I don't know.
The miniature objects carried, in their own way, frozen affects, suspended gestures, forgotten intentions.
A theater without words, yet inhabited.
(Ελλάδα, 8')
“Tipota” is the reverbation of an erotic failure.
Shot entirely with digital zoom, it distorts the
image to find escape.
(2021, Γαλλία, 85')
