Old Video - Vladimir Mogilevskiy




Vladimir Mogilevskiy is the man that everyone would like as guide and as a director. His films take place in wonderful landscapes and the actors are joyful, full of emotions, they don't seem to pretend at all. Below, having his film Old Video in my mind, i ask him some things about his work.

Vladimir Mogilevskiy, ο άνθρωπος που θα ήθελα να είχα τόσο για οδηγό, όσο για σκηνοθέτη, κρίνοντας από τις μαγικές τοποθεσίες στις οποίες διαδραματίζονται οι ταινίες του, αλλά και το πόσο ανεπιτήδευτα και συναισθηματικά πλήρεις εμφανίζονται οι ηθοποιοί μέσα σ' αυτές. Πιο κάτω, με αφορμή το Old Video, τον ρώτησα μερικά πράγματα για τη δουλειά του.
(για τη συνέντευξη στα ελληνικά πλοηγηθείτε χαμηλά)




Vladimir Mogievskiy

INTERVIEW IN ENGLISH

(Giorgos Efthimiou)
In "Old Video", everything is so spontaneous and fresh. Nothing looks that old. Why did you decide to give this title to the film?
(Vladimir Mogilevskiy)
"Here and now" seems to me not real, because it has only one dimension. Photos, videos, artifacts from the past are multidimensional on the contrary. We are adding the imagination, fantasies, feelings to the storyline, 
People's faces on the tombstone prints seem fresh and alive. But we can't get into their world. Just like we can't go back from winter to summer.
Old Video's still
You seem to make your films, in which you often appear, with people you love. Like there is no script, or some very specific-predetermined "this is what I want to do". On the contrary, there seems to be a lot of trust between you which blooms in front of the camera. Tell us a bit about what your motivations are, and about the way you make your films.
I like to watch people when they are forget about their movie or social roles. Cinema is kind of peeping for the director and especially for the viewers. So, I come up with a script, inspire people, drag them into a hard-to-reach place and watch how they behave in unusual conditions without familiar landmarks. Later I forget the script and edit the film from pieces of the peeped during the filming, unfinished scenes in which everything went wrong, backstages. For me it's very important what happens with the actors on the set and is not directly related to the script.


Would you be able to make films with people you don't love? I mean would you be interested in something like this? You know, films the industry calls "normal".
Sure. Today I made jam from artificial flowers and chocolate bars. Normal cinema is much easier, right?


Ten films you love?
Arrebato - Iván Zulueta (1979)
Història de la meva mort - Albert Serra (2013)
Coincoin et les z'inhumains - Bruno Dumont (2018)
Der Stand der Dinge - Wim Wenders (1982)
LEXX, season 3, Fire and Water ... - Paul Donovan, Lex Gigeroff (2000)
The Touch - Albert Mkrtchan (1992)
Through thorns to stars - Richard Victorov, Kir Bulichev (1980)
Wonderwall - Joe Massot (1968)
Hustler White - Bruce La Bruce (1996)
El hombre de los hongos - Roberto Gavaldón (1975)
Five films that when you watched, made you exclaim "why"? And that you would, perhaps, have wanted to make yourself in a very different way?
Cinema is a kind of meditation for me. I like everything as it is.

Jonas Mekas once said in a film of his, "why should I make films when I can just keep filming". Okay, Jonas Mekas is Jonas Mekas, I mean in every field we can distinguish his genious and cling to it. But do you think that there really is an audience interested in direct cinema like this?
YouTube and Instagram audience significantly exceeds the number of people who watch movies in cinemas.


If there really is an audience that's interested in this sort of cinema, why is it the institutes that get to decide in such a decisive manner which films get to be made and which ones don't?
Capitalism is evil. Streaming services are increasingly subjected to surveillance, control and prohibitions. These prohibitions are not related to ideology as in totalitarian countries. They only cover up the desire to get the maximum profit. I sleep and see people in Paradise running around naked, carefree and filming each other.


A book that you would throw in the crater of an active volcano?
Holly Bible


Most of the times in art, people are very sensitive about their image. How they're exposed, like they have to be serious, responsible, deep, like there's something great at risk, something very severe. Like they have to be proper, politicized, whatever. What do you believe about exposure in art?
They just need to relax




Old Video's still
You always shoot at amazing landscapes, especially in the summer. Tell us a few you think would be nice to see.
Movement is more important than a single picture in a film. It's better to recommend routes and practices.

Poke on the map a small village at the end of the road in the mountains in India. Throw a bike there, go where your eyes look and see what will await you at the end of the journey.
Try to pass from the mouth to the source of an unfamiliar river. Mountains or a city - no difference. Try not to leave the shore.
Take the train and move any direction 100km from the city. Suddenly exit at an unknown station. Do not read its name. Go perpendicular to the railway and see what happens.
Fall behind during a mountain hike and go aside where your eyes look.
Explore the railway siding in the factory area. Rails are iron rivers.
Places:
Simeiz, Cape Aya, Noviy Svet, Cape Fiolent, Koktebel, Small or Black River сanyon, Chatir Dag, Gorge of the Three Mountains - Ush-Cosh.


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

(Γιώργος Ευθυμίου)
Στο «Old Video», είναι όλα τόσο αυθόρμητα και φρέσκα. Δε μοιάζει τίποτα παλιό. Γιατί επέλεξες να το ονομάσεις έτσι;
(Vladimir Mogilevskiy)
 “To εδώ και το τώρα» δε μου μοιάζει πραγματικό γιατί έχει μονάχα μία διάσταση. Οι φωτογραφίες, τα βίντεο, τα πράγματα πυο φτιάξαμε στο παρελθόν από την άλλη είναι πολυδιάστατα. Προσθέτουμε σ’ αυτά τη φαντασία μας, τις φαντασιώσεις μας, τα συναισθήματά μας. Τα πρόσωπα των νεκρών στις επιτύμβιες εκτυπώσεις φαίνονται φρέσκα και ζωντανά. Αλλά δε μπορούμε να μπούμε στον κόσμο τους. Όπως ακριβώς δε μπορούμε να επιστρέψουμε από το καλοκαίρι στο χειμώνα.

Στις ταινίες σου που συχνά εμφανίζεσαι, μοιάζεις να τις κάνεις με ανθρώπους που αγαπάς. Σαν να μην υπάρχει σενάριο, ή κάποιο πολύ συγκεκριμένο-καθορισμένω «θέλω να κάνω αυτό». Αντίθετα μοιάζει να υπάρχει πολύ εμπιστοσύνη σ το αναμεταξύ σας, που μπροστά στην κάμερα ανθίζει. Μίλησέ μας λίγο για το ποια είναι τα κίνητρα, και με ποιον τρόπο φτιάχνεις τις ταινίες.
Μ’ αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους όταν ξεχνάνε που είναι, ότι παίζουν σε ταινία ή τους κοινωνικούς τους ρόλους. Το σινεμά είναι ένα είδος κατασκοπίας για το σκηνοθέτη κι ακόμα πιο πολύ για τους θεατές. Οπότε στην αρχή υπάρχει ένα σενάριο, που εμπνέει τους ανθρώπους, τους βάζει σε ένα χώρο πυο δύσκολα θα έμπαιναν αλλιώς, κι έπειτα παρατηρώ το καθετί από τη συμπεριφορά τους σ’ αυτό το ασυνήθιστο περιβάλον όπου δεν έχουν τίποτε οικείο για να τους υπόβοηθάει. Στη συνέχεια ξεχνάω το σενάριο και μοντάρω την ταινία χρησιμοποιώντας κομμάτια κατασκοπίας, ημιτελείς σκηνές όπου τίποτα δε δούλεψε, πλάνα από παρασκήνια. Για μένα το πιο σημαντικό είναι αυτό που συμβαίνει με τους ηθοποιούς στο σετ και που δε σχετίζεται άμεσα με το σενάριο.

Old Video's still
Θα μπορούσες να κάνεις ταινίες με ανθρώπους που δεν αγαπάς; Εννοώ θα σ’ ενδιέφερε κάτι τέτοιο; Ξέρεις, ταινίες που η βιομηχανία αποκαλεί «κανονικές».
Σίγουρα. Σήμερα έφτιαξα μαρμελάδα με ψεύτικα λουλούδια και μπάρες σοκολάτας. Το κανονικό σινεμά είσαι πιο εύκολο απ’ αυτό, ε;

Δέκα ταινίες που αγαπάς;
Arrebato - Iván Zulueta (1979)
Història de la meva mort - Albert Serra (2013)
Coincoin et les z'inhumains - Bruno Dumont (2018)
Der Stand der Dinge - Wim Wenders (1982)
LEXX, season 3, Fire and Water ... - Paul Donovan, Lex Gigeroff (2000)
The Touch - Albert Mkrtchan (1992)
Through thorns to stars - Richard Victorov, Kir Bulichev (1980)
Wonderwall - Joe Massot (1968)
Hustler White - Bruce La Bruce (1996)
El hombre de los hongos - Roberto Gavaldón (1975)

Πέντε ταινίες που όταν τις είδες αναφώνησες «γιατί»; Και θα ήθελες να τις έχεις κάνει ίσως εσύ με πολύ αλλιώτικο τρόπο;
Ο κινηματογράφος είναι ένα είδος διαλογισμού για μένα. Μ’ αρέσει όπως είναι.

Ο Jonas Mekas, είχε πει σε κάποια ταινία του, «γιατί να κάνω ταινίες αν μπορώ απλά να κινηματογραφώ». Εντάξει ο Jonas Mekas, είναι ο Jonas Mekas, εννοώ σε κάθε πεδίο διακρίνουμε μια αυθεντία και προσκολλούμαστε πάνω της. Αλλά θεωρείς ότι υπάρχει στ’ αλήθεια κοινό που ενδιαφέρεται για αυτού του είδους το άμεσο σινεμά;
Οι χρήστες του youtube και του Instagram ξεπερνούν τον αριθμό των θεατών που βλέπουν ταινίες στον κινηματογράφο.

Αν υπάρχει όντως κοινό που ενδιαφέρεται, γιατί είναι τα ινστιτούτα που αποφασίζουν τόσο καθοριστικά για το ποια ταινία θα γίνει και ποια δε θα γίνει;
Ο καπιταλισμός δε βοηθάει. Οι streaming υπηρεσίες ελέγχονται κι απαγορεύονται όλο και πιο πολύ. Δεν υπάρχει κάποια ιδεολογία σ’ αυτή την τακτική, παρά μόνο η άντληση κέρδους, όπως στα ολοκληρωτικά πολιτεύματα. Εγώ κοιμάμαι και βλέπω ανθρώπους να τρέχουν στον Παράδεισο και να κινηματογραφούν ανέμελα ο ένας τον άλλο.

Ένα βιβλίο που θα πετούσες στον κρατήρα ενός ενεργού ηφαιστείου;
Την Αγία Γραφή

Τις περισσότερες φορές στην τέχνη, οι άνθρωποι είναι πολύ ευαίσθητοι με την εικόνα τους. Πως εκτίθονται, σαν να πρέπει να είναι σοβαροί, υπεύθυνοι, βαθιοί, να διακυβεύεται κάτι σπουδαίο, κάτι πολύ σοβαρό. Να είναι σωστοί, πολιτικοποιημένοι, οτιδήποτε. Τι πιστεύεις σχετικά με την έκθεση στην τέχνη;
Ας χαλαρώσουν λιγάκι

Old Video's still
 Γυρίζεις πάντα σε υπέροχα τοπία, ειδικά το καλοκαίρι. Ανέφερε μας κάποια που θα ήταν ωραία να δούμε.
Η κίνηση είναι πιο σημαντική από μια φωτογραφία σε μια ταινία. Είναι καλύτερο να προτείνω διαδρομές και πρακτικές.
Βρείτε στο χάρτη ένα μικρό χωριό στο τέλος κάποιου δρόμου στα βουνά της Ινδίας. Φτάστε με μια μοτοσυκλέτα εκεί και πηγαίνετε όπου βλέπουν τα μάτια σας χωρίς να ξέρετε τι σας περιμένει μέχρι το τέλος του ταξιδιού.
Προσπαθήστε να περάσετε από το στόμα της πηγής ενός άγνωστου ποταμού. Βουνά ή πόλη – δεν έχει διαφορά. Προσπαθήστε να μην αφήσετε από τα μάτια σας την ακτή.
Πάρτε το τρένο και μετακινηθείτε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση σε απόσταση 100 χιλιομέτρων από την πόλη. Βγείτε σε έναν άγνωστο σταθμό. Μην διαβάσετε το όνομά του. Πηγαίνετε κάθετα στη σιδηροδρομική γραμμή και δείτε τι συμβαίνει.
Μείνετε πίσω κατά τη διάρκεια μιας ορεινής πεζοπορίας και πηγαίνετε όπου βλέπουν τα μάτια σας.

Μέρη:
Simeiz, Cape Aya, Noviy Svet, Cape Fiolent, Koktebel, Small or Black River сanyon, Chatir Dag, Gorge of the Three Mountains - Ush-Cosh.


 translation credits // Yannis Deliveis
coming next // Bertrand Mandico

Old Video's still
Labels: