*for let's say english scroll down
Κοντά στον Παράδεισο Αμαρουσίου, βρίσκεται ένας άλλος παράδεισος φτιαγμένος από ξεχασμένα αγάλματα. Γύψινοι ή μαρμάρινοι γίγαντες μιας άλλης εποχής, για αυτό και κυρίως πατριάρχες, στη μόνιμη έκθεση ενός ορθάνοιχτου και εγκαταλελειμμένου εργαστηρίου γλυπτικής, περιμένουν τον απρόσμενο επισκέπτη και την φθορά. Σ' αυτό το μέρος θα προβάλουμε ταινίες που μιλούν τη γλώσσα της αδράνειας, της μνήμης και του ονείρου της άλλης ζωής. Τέτοιες ταινίες είναι το Late and Deep του Devin Horan, το Nos Mοmento Bons του Pedro Gavina Maia, το Celestial Bodies της Melody Woodnutt, όπως και τα Wax and Feathers και Walls like windows, windows like walls του Μάριου Λιζίδη αλλά και τα Preferisco le Tenebre, Olme και Di cio che sfugge των Salvatore Insana και Elisa Turco Liveri.
Η βραδιά θα κλείσει με την ταινία Camp του Michio Okabe. Μπορεί να έκανε ταινίες μόλις για μια δεκαετία (1967-1977), αλλά αυτές οι ταινίες είναι κύριος αντιπρόσωπος του επαναστατικού Ιαπωνέζικου κινηματογράφου. Ταινίες ελεύθερης φόρμας, με μια χρωματική θεατρικότητα που σε ανακουφίζει και σε παθιάζει, ιδίως αν είσαι θαυμαστής των ταινιών του Shuji Terayama.
Πρόγραμμα
20.00
Nos Momentos Bons του Pedro Gavina Maia
Wax and Feathers του Μάριου Λιζίδη
Olme των Salvatore Insana και Elisa Turco Liveri
Di cio che sfugge των Salvatore Insana και Elisa Turco Liveri
Celestial Bodies της Melody Woodnutt
Preferisco le Tenebre των Salvatore Insana και Elisa Turco Liveri
Walls like windows, windows like walls του Μάριου Λιζίδη
Late and Deep του Devin Horan
21.30
Camp του Michio Okabe
Που
20.00 Παράδεισος Αμαρουσίου (για την ακριβή διεύθυνση στείλτε μας e-mail στο pugnantfilmseries@gmail.com )
Είσοδος Ελεύθερη
Nos Momentos Bons του Pedro Gavina Maia
(2020, Πορτογαλία, 25')
Καταγράφοντας τη διαδικασία ενός πειραματισμού, εγώ και ένα άλλο μέλος της ταινίας μεταφέρουμε μια ηλεκτρική γεννήτρια, έναν προβολέα φωτός και μια GoPro κοντά στον ωκεανό καθώς εμβαθύνουμε στην καλλιτεχνική μας έρευνα. Σιγά σιγά η επίδειξη της διαδικασίας και οι εικόνες που προκύπτουν αρχίζουν να αναμειγνύονται.
Wax and Feathers του Μάριου Λιζίδη
(2018, Κύπρος, 15')
Olmè των Salvatore Insana και Elisa Turco Liveri
(2020, Ιταλία, 5')
Το δάσος Olmè, στο Cessalto της Ιταλίας, στα σύνορα μεταξύ των επαρχιών του Τρεβίζο και της Βενετίας, είναι μια υπολειμματική πεδιάδα, που διατηρεί μια από τις σπάνιες δασικές περιοχές που επέζησαν της αποψίλωσης στην πεδιάδα Po-Veneto. Ένας εξαιρετικός πόρος για ό,τι εξακολουθεί να διατηρεί, ένα οικοσύστημα που συνδέεται με μια φάση που προηγείται της νεωτερικότητας και της εκβιομηχάνισης. Διασχίζοντάς το εισέρχεστε σε μια μυστικιστική, ιερή διάσταση, βυθίζεστε σε έναν πολύμορφο και μυστηριώδη βιότοπο που χαρακτηρίζεται από φώτα και ήχους με έναν παραμυθένιο και διαχρονικό χαρακτήρα.
Di ciò che sfugge των Salvatore Insana και Elisa Turco Liveri
(2023, Ιταλία, 4')
Σκεπτόμενoi την εικόνα (κάθε εικόνα;) ως οπτικοακουστικό όπλο έτοιμο να εκραγεί, στο κατώφλι του ορατού, στη ρωγμή μεταξύ του αντιληπτού και του σκοταδιού, σε μια παγωμένη κοχλάζουσα ατμόσφαιρα, μεταξύ οπτικής ώθησης και ακουστικού ερεθίσματος, στην ανέφικτη απόλαυση αυτού που ξεφεύγει, προς το ξετύλιγμα της μορφής και το γίγνεσθαι καθαρό φως, εκεί όπου αυτή (αυτή η φιγούρα, αυτό το σώμα, αυτή η εικόνα) παίζει με το να γίνει φως και να γίνει ζωντανή. Ξεφεύγει (ξεγλιστρά) από την πορεία του χρόνου και τη μη πορεία του, διαψεύδει τη σταθερότητα της εικόνας: είναι μια εικόνα που δεν μπορεί να μείνει ακίνητη, είναι μια εικόνα που δεν δίνει στον εαυτό της γαλήνη.
Celestial Bodies της Melody Woodnutt
(2023, Αυστραλία, 3')
Όταν κοιμάσαι, το σώμα σου είναι ένα βουνό, το δέρμα σου είναι φτιαγμένο από υγρά αστέρια.
Preferisco le Tenebre των Salvatore Insana και Elisa Turco Liveri
(2021, Ιταλία, 10')
Στη νυχτερινή πλευρά κάθε ζωής, εκεί όπου το ορατό συναντά το αίνιγμα του αόρατου, ένα ζευγάρι εξερευνά την περιφέρεια της ημέρας, καθοδηγούμενο από το φεγγάρι και λικνισμένο από τον άνεμο. Εξπρεσιονιστικές αποχρώσεις και αναπνοές, τεχνητά φώτα, κίτρινα φανάρια δρόμου που διαμορφώνουν λεπτά φυσικά στάδια που κινούνται από τον άνεμο και φωτίζονται από το φεγγάρι. Μαύρα σκηνικά πίσω από τα οποία κρύβεται το άπειρο. Δύο φιγούρες-φαντάσματα, λιγότερο πρωταγωνιστές και πιο φευγαλέα από νευρικά φυλλώματα που κινούνται από την πνοή του χρόνου.
Walls like windows, windows like walls του Μάριου Λιζίδη
(2021, Kύπρος, 2')
Το ευαίσθητο ημερολογιακό κολάζ επικεντρώνεται σε διερευνητικές προσπάθειες να ανιχνεύσει κανείς την πορεία προς την ταυτότητά του.
Late and Deep του Devin Horan
(2011, Νορβηγία-ΗΠΑ, 17')
Σκοτεινός Βορράς. Διαύγεια κατά το ξύπνημα. Κάτω από μια έκταση ουρανού, μια νύχτα με σάρκα απορροφημένη στον πυρετό. Δεύτερο μέρος μιας τετραλογίας ταινιών που διερευνά μια δήλωση του υπαρξιακού συγγραφέα Sadeq Hedayat: "Στη ζωή είναι δυνατόν να γίνεις άγγελος, άνθρωπος ή ζώο. Εγώ δεν έχω γίνει τίποτα από όλα αυτά".
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Close to Paradisos of Maroussi, there is another paradise made of forgotten statues. Plinths or marble giants of another era, for that matter patriarchs, in the permanent exhibition of a wide-open and abandoned sculpture workshop, await the unexpected visitor and wear and tear. In this place we will show films that speak the language of inertia, memory and the dream of another life. Such films include Late and Deep by Devin Horan, Nos Momento Bons by Pedro Gavina Maia, Celestial Bodies by Melody Woodnutt, as well as Wax and Feathers and Walls like windows, windows like walls by Marios Lizides, and Preferisco le Tenebre, Olme and Di cio che sfugge by Salvatore Insana and Elisa Turco Liveri.
The evening will close with the film Camp by Michio Okabe. He may have only made films for a decade (1967-1977), but these films are a main representative of the revolutionary Japanese cinema of the era. Free-form films, with a colorful theatricality that is both comforting and passionate, especially if you are a fan of Shuji Terayama's films.
Program
20.00
Nos Momentos Bons by Pedro Gavina Maia
Wax and Feathers by Marios Lizides
Olme by Salvatore Insana and Elisa Turco Liveri
Di cio che sfugge by Salvatore Insana and Elisa Turco Liveri
Celestial Bodies by Melody Woodnutt
Preferisco le Tenebre by Salvatore Insana and Elisa Turco Liveri
Walls like windows, windows like walls by Marios Lizides
Late and Deep by Devin Horan
21.30
Camp by Michio Okabe
Where
20.00 Paradisos Maroussios (for the exact address send us an e-mail to pugnantfilmseries@gmail.com )
Free entrance
Nos Momentos Bons by Pedro Gavina Maia
(2020, Portugal, 25')
Documenting my experimentation process, me and a fellow crew member carry an electric generator, a light projector, and a GoPro near the ocean as we delve deeper in our artistic research. Slowly the process demonstration and the resultant imagery start to mingle.
(2018, Cyprus, 15')
A man searches for a loved one's remains in his fragmented memories and dreams.
Olmè by Salvatore Insana and Elisa Turco Liveri
(2020, Italy, 5')
The Olmè wood, in Cessalto, Italy, on the border between the provinces of Treviso and Venice, is a residual plain, preserving one of the rare wooded areas that survived deforestation within the Po-Veneto plain. An exceptional resource for what it still preserves, an ecosystem linked to a phase preceding modernity and industrialization. Crossing it you enter a mystical, sacred dimension, you are immersed in a multiform and mysterious habitat marked by lights and sounds with a fairy and timeless character.
Di ciò che sfugge by Salvatore Insana and Elisa Turco Liveri
(2023, Italy, 4')
Thinking of the image (every image?) as an audiovisual weapon ready to explode, on the threshold of the visible, in the fissure between perceptible and darkness, in an icy seething, between optical impulse and acoustic stimulus, in the impracticable pleasure of that which escapes, toward the unraveling of form and becoming pure light, there where she (this figure, this body, this image) plays at becoming light and becoming alive. She escapes (slips away) the course of time and its un-course, she refutes the stability of the picture: she is an image that cannot stand still, she is an image that does not give herself peace.
Celestial Bodies by Melody Woodnutt
(2023, Australia, 3')
Falling asleep your body is a mountain, your skin made of wet stars.
Preferisco le Tenebre by Salvatore Insana και Elisa Turco Liveri
(2021, Italy, 10')
On the night side of every life, there where the visible meets the enigma of invisibility, a couple explores the periphery of the day, guided by the moon and cradled by the wind. Expressionist hues and breath, artificial lights, yellow street lamps shaping slender natural stages moved by the wind and illuminated by the moon. Black backdrops behind which infinity hides. Two ghostly figures, less protagonists and more evanescent than nervous foliage moved by the breath of time.
Walls like windows, windows like walls by Marios Lizides
(2021, Cyprus, 2')
The sensitive diary collage focuses on exploratory attempts to retrace the path to one’s own identity.
Late and Deep by Devin Horan
(2011, Norway - Usa, 17')
Dark North. Clarity upon waking. Beneath an expanse of sky, a night of flesh absorbed in fever. Second instalment in a film tetralogy that explores a statement made by existential writer Sadeq Hedayat: 'In life it is possible to become angelic, human, or animal. I have become none of these things.'
