Pugnant Film Series goes to Nuremberg and Die Biest to screen greek short movies. At the same time, Giorgos Efthimiou will show his peronal work Nitsa.
2/5 ~ 19.00
17'
5
12 people narrate their relationship with the olive tree. 6 The contour of the tree emerges from their storytelling.
Bella (2021) by Thelyia Petraki
24'
24'
Greece 1986-1987, a little before the fall of State Socialism and just at the end of the Cold War. In front of Anthi's eyes the country is changing, the world is changing and with them Christos seems to be changing too.
Tomi 17 (2020) by Katerina Kleitsioti
19'
He is sleeping. He is not dead.
Intermission
A Diary of sexual solitude (2022) by Nina Alexandraki
26'
Full of desire, I accumulate sexual encounters with men.
But between my desires and the reality of these nights, there is a gap. 11
Thus, I write and film.
But between my desires and the reality of these nights, there is a gap. 11
Thus, I write and film.
O kyrios pou xairetouse mihanika to parelthon tou (2022) by Konstantinos Giannakopoulos
11'
anthropocentric flows in the city that sounds like a vuvuzela
Nitsa (2022) by Giorgos Efthimiou
27'
"How wonderful death would be if it was offered by his hands" and "Respect the feeling of love wherever you encounter it.", are some of Nitsa Gofa's last words, as they were saved on her last suicide letters, just before she died at 24th of March 1925, age 17. She was a random girl. She died from love. We learn about her case from the newspapers archive of 1925.
12
This movie was made mainly at the underground canals of Athens and consists a chapel of remembrance.
____________________________________________
To Pugnant Film Series πηγαίνει στη Νυρεμβέργη και το Die Biest για να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με ελληνικές ταινίες μικρού μήκους. Στο δεύτερο μέρος, ο Γιώργος Ευθυμίου θα δείξει την ταινία του Νίτσα.
2/5 ~ 19.00
17'
12 άνθρωποι εξιστορούν τη σχέση τους με το δέντρο της Ελιάς.
Bella (2021) της Θέλγιας Πετράκη
24'
24'
Ελλάδα 1986-1987: λίγα χρόνια πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Η Ανθή ονειρεύεται ανθρωπιστικά ιδανικά, την επανάσταση και την σωτηρία του κόσμου. Παλεύει σε καθημερινή βάση με το οικογενειακό χρέος, τους λογαριασμούς, το μεγάλωμα του έφηβου γιού της και την υιοθέτηση ενός κοριτσιού. Της λείπει όμως ο Χρήστος. Ο Χρήστος βρίσκεται σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στη Μόσχα. Όλα αλλάζουν και εκείνος φαίνεται να είναι πολύ μακριά.
Τομή 17 (2020) της Κατερίνας Κλειτσιώτη
19'
Κοιμάται. Δεν πέθανε.
Intermission A Diary of sexual solitude (2022) της Νίνας Αλεξανδράκη
26'
Γεμάτη επιθυμία, συσσωρεύω σεξουαλικές συναντήσεις με άντρες.
Ανάμεσα στις επιθυμίες μου και την πραγματικότητα αυτών των νυχτών, υπάρχει ένα κενό.
Σ' αυτό, γράφω και κινηματογραφώ.
Ο κύριος που χαιρετούσε μηχανικά το παρελθόν του (2022) του Κωνσταντίνου Γιαννακόπουλου
11'
ανθρωποκεντρικές ροές στην πόλη που ηχεί σαν βουβουζέλα
Νίτσα (2022) του Γιώργου Ευθυμίου
27'
"Πόσο όμορφος θα ήταν ο θάνατος αν μου τον πρόσφεραν τα χέρια του" και "Να σέβεστε το αίσθημα του έρωτα όπου το συναντάτε", είναι μερικά από τα τελευταία λόγια της Νίτσας Γκόφα, όπως διασώζονται στα τελευταία της αυτοκτονικά σημειώματα, στιγμές πριν βάλει τέλος στη ζωή της στις 24 Μαρτίου ορίτσι. Πέθανε για τον έρωτα.
Μάθαμε για την περίπτωσή της από αρχείο εφημερίδων του 1925.
Αυτή η ταινία γυρίστηκε επί το πλείστον στους Αθηναϊκούς υπόνομους και αποτελεί μια μνημόσυνη χειρονομία.
